Την τελευταία δεκαετία περίπου, η ελληνική metal σκηνή έχει βγάλει μερικούς βαθιά υποβλητικούς και συχνά έντονους ήχους και οι Killgrave με το Rise of the Black Fang σίγουρα δεν αποτελούν εξαίρεση. Γεννημένο από τους πιο βρώμικους δρόμους της Αθήνας, αυτό το άλμπουμ μυρίζει ενέργεια που δεν σταματάει, σκοτεινές μελωδίες και μια αιχμή που μπορεί να είναι αρκετά αδύνατο να παραβλέψει κανείς. Έτσι, το άλμπουμ είναι μια συνάντηση έμπειρων μουσικών που έχουν συμμετάσχει σε μπάντες όπως οι Revenge of the Giant Face και οι Necrograsm - μια εγγύηση ότι αυτό το ντεμπούτο θα ενηλικιωθεί, με φρέσκια ζωντάνια πεταμένη μέσα του.
Ο αντίκτυπος του άλμπουμ
Ο αντίκτυπος του άλμπουμΤο Rise of the Black Fang είναι μια τέλεια ισορροπία μεταξύ της βίαιης, riff-βαριάς έντασης και μιας πιο μελωδικής, ατμοσφαιρικής ευαισθησίας. Οι Killgrave έχουν πλέξει μια αφήγηση που καταδύεται βαθιά σε θέματα αγώνα, σκοταδιού και ανθεκτικότητας, τα οποία υπογραμμίζονται από την καταιγιστική μουσική τους δεξιοτεχνία.
Ξεκινά με το "A Fistful of Sand", και αμέσως η μπάντα διεκδικεί το δικαίωμά της στο ρυθμό και την ένταση, προετοιμάζοντας μια άγρια βόλτα. Τραγούδια όπως τα "Blaviken" και "The Needle Guardian" αναδεικνύουν την εμβέλεια της μπάντας: από τα μελαγχολικά, δυσοίωνα buildups μέχρι τα εκρηκτικά, καταλυτικά κρεσέντο που εκρήγνυνται μέσα στον ακροατή.
Καμία εξαίρεση δεν αποτελεί το ομώνυμο κομμάτι, "Rise of the Black Fang", το οποίο είναι ένας ύμνος που καταφέρνει να συγχωνεύσει σφιχτά, τρανταχτά riffs με στοιχειωτικές μελωδικές επικαλύψεις σε μια τέλεια καταιγίδα έντασης. Ομοίως, το "To Become A Crow" βαδίζει σε σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση μέσω της ενορχήστρωσης, αποδεικνύοντας ότι οι Killgrave δεν είναι εδώ για να κολλήσουν σε τυποποιημένες metal τροπικότητες.
Παραγωγή και απόδοση
Το άλμπουμ καθοδηγείται από ένα στιβαρό στυλ παραγωγής που αναδεικνύει τις λεπτομέρειες κάθε οργάνου, διατηρώντας παράλληλα τον ωμό και σπλαχνικό ήχο. Το μπάσο, ειδικότερα, είναι εξέχον, παρέχοντας ένα παλλόμενο υπόγειο ρεύμα που δένει το άλμπουμ μαζί. Τα φωνητικά δεν είναι τίποτα λιγότερο από θηριώδη: σκληρά, δυναμικά και τέλεια προσαρμοσμένα στα θεματικά στοιχεία κάθε κομματιού.
Στιγμές που ξεχωρίζουν
"Severus"-Ένα τραγούδι που θα ακουγόταν σαν κάποιο είδος σκοτεινού ξόρκιου, με στοιχειωμένα φωνητικά και καταιγιστικό drumming. "The Grey Manor"-Βαρύ, αλλά πλούσιο με απόκοσμα ατμοσφαιρικά στοιχεία που θα σας ανατριχιάσουν. "Halving Every Minuscule Option"-Ένα από τα πιο πειραματικά κομμάτια, που παίζει με τις αλλαγές ρυθμού και τα πολυεπίπεδα ηχοτοπία με μεγάλο αποτέλεσμα.
Τα συνοδευτικά βίντεο για τα "Blaviken" και "Rise of the Black Fang" είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Εκπληκτικά οπτικά, ταιριάζουν θεματικά με τη μουσική, ζωντανεύουν το όραμα του Killgrave και προάγουν την αφήγηση σε όλο το άλμπουμ.
Χώρος για ανάπτυξη
Ενώ πρόκειται για ένα δυνατό ντεμπούτο, σε κάποιες στιγμές, το συγκρότημα απομακρύνεται από το χείλος του πειραματισμού. Μερικά κομμάτια, αν και καλά, ακουμπούν λίγο υπερβολικά σε βασικά κομμάτια του είδους. Με δεδομένη την εμφανή δημιουργικότητά τους, μπορεί κανείς μόνο να ελπίζει ότι θα συνεχίσουν να σπρώχνουν τα όρια σε μελλοντικές κυκλοφορίες.
Τελική ετυμηγορία
Με το Rise of the Black Fang, οι Killgrave δημιούργησαν ένα μικρό φέουδο για τον εαυτό τους - ένα άλμπουμ που είναι τόσο βίαιο όσο και μεταδοτικό. Είτε πρόκειται για τα grooves του είτε για τα μελωδικά, επιθετικά κομμάτια, υπάρχει απλά κάτι στον δίσκο που τον κάνει πραγματικά καλό να τον ακούς. Για τους περισσότερους οπαδούς του metal, τουλάχιστον. Ένα δυνατό ξεκίνημα όπως αυτό θα μπορούσε να κάνει τους Killgrave μια ενδιαφέρουσα μπάντα στο μέλλον.
Για όποιον αρέσκεται σε συγκροτήματα που ακροβατούν στη λεπτή γραμμή μεταξύ έντασης και ατμόσφαιρας, ή σε περίπτωση που έχετε διάθεση για κάτι νέο που έρχεται από το γόνιμο metal underground της Ελλάδας, εδώ είναι ένα άλμπουμ που δεν πρέπει να χάσετε. Τώρα, ας δούμε που θα μας οδηγήσουν οι Killgrave από εδώ και πέρα.
Μέλη του Killgrave
Στάθης Κατσίβελης - Φωνητικά
Χρήστος Βαξεβανίδης - Κιθάρα
Στέλιος Ντόγκας - Μπάσο
Βασίλης Κουτσουφλάκης - Τύμπανα
